Een opmerking die ik vaak van klanten hoor: Nee hoor, ik loop niet voor een tijd, maar puur recreatief. Nou prima toch, zeg ik dan, niets mis mee. Maar gaandeweg in het gesprek komen we meestal bij het volgende thema: wedstrijdlopen. Ja, ja,  aan die wedstrijd doe ik ook mee en ik wil mijn tijd van vorig jaar verbeteren! Pardon, wat hoor ik nou: verbeteren? En je loopt nooit voor een tijd?

Het lijkt alsof het thema ‘lopen van wedstrijden’ niet meer in een hokje past. Het aantal mensen dat deelneemt aan wedstrijden neemt nog steeds toe en dat is prachtig. Maar Is het verlegenheid of schaamte bij menigeen, om vooral niet te zeggen dat je voor een goede tijd wil gaan bij de eerstvolgende wedstrijd…?
Precies tegenovergesteld van de opmerking die ik vaak hoor: Nee hoor, ik loop niet voor een tijd…

Ik zoek naar een verklaring van bovenstaande.  Twintig à dertig jaren geleden was er in onze vrije tijd nauwelijks afleiding van sociale media want er bestonden nog geen mobieltjes en computers. Door de enorme invloed door ontwikkelingen en gebruik hiervan, wordt veel van onze vrije tijd hieraan besteed. Tijd, die we jaren geleden onder meer besteedden aan onze hobby: hardlopen. Vier tot zes keer per week hardlopen was niet bijzonder of uitzonderlijk in die jaren.
En besloot je om bij een vereniging te gaan hardlopen, dan werd je helemaal verslaafd aan het lopen. Want iedereen in de club liep met dergelijke frequenties. En elkaar uitdagen op de trainingen was de gewoonste zaak van de wereld. Tot onze trainer ingreep en riep dat het allemaal wel wat minder hard mocht.
In die tijd liepen we veel wedstrijden en bij enkele daarvan probeerden we te pieken naar een nieuw PR. De tijden die in die jaren werden gelopen, waren beduidend sneller dan de tijden die momenteel worden neergezet. Een verklaring hiervoor is natuurlijk snel gegeven: Er werd frequenter getraind en er was minder afleiding. Dit maakte keuzes maken een stuk eenvoudiger.

Ik denk dat hiermee de oorzaak van het ‘zich verschuilen achter recreatief lopen’ wel is gevonden. Want zoals men tegenwoordig loopt, met een frequentie van 2 tot 3 keer per week trainen, is het niet  realistisch om snel of veel progressie te boeken.

Maar is dit erg? Vind ik helemaal niet! Bij een trainingsritme van 2 tot 3 keer per week trainen horen de prestaties zoals nu wordt gelopen. Daarvoor hoef je je niet te excuseren, niet bescheiden zijn of verlegen melden dat je recreant bent. Voor al deze loopliefhebbers heb ik ook een tip: probeer wel te variëren in de trainingen, doe niet 3 keer per week hetzelfde!
Op welk niveau of met welke trainingsintensiteit of frequentie: alle verbeteringen die je kunt boeken zijn gewoon meegenomen. Jezelf verbeteren kan op elk niveau en het maakt niet uit WELK niveau.
De meeste lopers lopen niet bij een vereniging waar je minimaal één keer per week zo’n trainingsprikkel ontvangt, die je naar betere tijden kan brengen.
Zo wordt het hardlopen anno 2016 nu eenmaal beleefd, en daar is niets mis mee. Wil je meer weten over trainingsvariaties en opbouw of heb je andere loopvragen, bezoek dan mijn trainingsspreekuur: vrije inloop op donderdagmiddag tussen 14.00 uur  en 18.00 uur in de winkel. Het trainingsspreekuur is gratis.

‘Recreatief’ hardlopen bestaat dus eigenlijk niet! Niemand hoeft zich te verontschuldigen over zijn/haar invulling van de sport. Wanneer je probeert de tijd van de vorige wedstrijd te verbeteren ben je toch prestatief bezig en verdien je een compliment. Dan kun je trots zijn op jezelf.
Een beetje competitiedrang is basaal in ieder mens aanwezig en dat mag best worden aangesproken. Zoek het op, buit het uit en geniet ervan.

@ looppatroon Huub van Langen